Etrafta hep sahte yüzler,
Gülmüyor gerçek olan yüzler,
Duyulmaz oldu doğru söylenen sözler,
Kime güveneyim bilemedim...



Herkese canım diyenlerin,
İnsafı yokmuş gidenlerin,
Acılar hep geride kalanların,
Kime inanayım bilemedim...



Sevdalılar yaralı artık,
Dünya boş bir kalabalık.
İçimdeki nefreti söküp atıp,
Kime sığınayım bilemedim...



Şiirler neden bilmem böyle karamsar,
Dışım gülüyor,içimde halen yara var,
Bilmiyorum belkide bu hayat bana dar,
Kimi sevmeliyim bilemedim...



Yalan dünyada yaşanıyor boş boş,
Eller gülüyor sanki hayat çok hoş.
Hayat hoşsa meyhaneler neden sarhoş?
Kime inanmalıyım bilemedim...



Engin DEĞİRMENCİ
Ekim 2009